ز دور گنبد نه تو جز این کارش چه کار آید

گرم عاشق دلی باشد وگر لایق سری باشد

                                                 بریزم زیر پاهایش چو دلدارم خمار آید

ملامت کم بکن ناصح مرا زین عشق و شیدایی

                                                که گرد گلشنش چون من هزار و صد هزار آید

گره خورده است اگر کارم چنان گیسوی پرپیچش

                                                نباشد هیچ تدبیری مگر لطف نگار آید

بگو آن بیقراران را که در وقت پریشانی

                                               زجان و دل بخوانندش که از ذکرش قرار آید

هر آن عاشق که بگذارد قدم بر عرصه عشقش

                                              ز میدان نبرد او سمندش بی سوار آید

چو بنهادی قدم در ره تحمل بایدت ای دل

                                              خوشا سرمای سوزانی که دنبالش بهار آید

غریباخیره کمتر کن دو چشم منتظر بر در

                                              جبین بر خاک کویش نه که یارت در کنار آید